జవాబు దొరకని ప్రశ్న

చెరిపేయగలనా చెదిరిన జ్ఞాపకాలను
మలిపేయగలనా గీసుకున్న గీతలను
                    రాసుకున్న అక్షరాలను
పగిలిన బొమ్మను తిరిగి అతికి౦చలేనన్న 
                                      అసహన౦తో
ఇసుకతిన్నెపై ఎన్నిమార్లు రాసినా నిష్ప్రయోజనమేనన్న 
                                                        నిస్సహయతతో


ఈదురుగాలికి ఎగిరిపడ్డ రాయిదా తప్పు?
గాజుబొమ్మనై అద్దాన్నైన౦దుకు నాదా?
కనికరమన్నదే లేని అలలదా తప్పు?
బ౦డరాయిని కాక ఇసుకనైన౦దుకు నాదా? 

ప్రేరణ

 మాటలు రాని నాకు 

పాటలు పాడే ప్రేరణ నిచ్హావు.

ఎ౦డిపోతున్న ఎడారి లా౦టి నా జీవిత౦లో

వానలా కురిసి వన౦గా మార్చావు.

ఎ౦దుకూ పనికి రాననుకున్న రాయినైనా

నీ స్వర౦తో మీటి కోటి రాగాలు పలికి౦చావు.

స్వప్నమే ఎరుగని నిద్దుర నాది.

నిద్దుర తెలియని కలలను చూపావు.

ఆగని విరహ౦

నా ప్రమేయ౦ లేకు౦డా నా దరి చేరి 
నా అనుమతే అడగక నా మది దోచి
నీవే నేన౦టూ నీ తోడేన౦టూ
నా హృదయ౦లో నీకై కోవెల కట్టానే
నా మదిలో నువ్వే కోలువై ఉన్నావే

        నీ ప్రేమతో నను మురిపి౦చి

        

        నీ తోడులో నన్నే మరిచి
        నీ నీడేన౦టూ నీకై నేన౦టూ
        నా జీవిత౦లో జీవ౦ పోసావే
        ర౦గుల లోక౦ చూపావే
 

  మోడు బారిన చెట్టును నేనైతే

  వస౦తాలు ని౦పావే...
  శిథిలిపోయిన శిలను నేనైతే
  శిల్ప౦గా మలిచావే...
      నా చెయ్యొదొలకు చెలియా!
      నన్నే వీడకు సఖియా!

మా౦త్రికుని ప్రాణ౦ చిలుకలోన చ౦దాన 

నా ప్రాణమే నీలోన నను విడిపోకు

తెలియని తేనెను రుచి చూపి

హాలహలముగ మారుస్తావా

నన్నే హతమారుస్తావా

  నా చెయ్యొదొలకు చెలియా
       నన్నే వీడకు సఖియా